Info o Sacrosongu

Festiwal Pieśni Religijnej i Patriotycznej, SACROSONG DWP, jest nie tylko festiwalem, lecz także wydarzeniem o niespotykanym, szerokim zakresie społecznym. Po kilkunastu latach jego realizacji, angażuje już dzisiaj wiele ludzi, o różnej profesji i pozycji społecznej. W jego realizację zaangażowany jest ordynariusz diecezji warszawsko-praskiej Bp Romuald Kamiński, przedstawiciele powiatów, samorządów miejskich i gminnych, parafie, osoby prywatne oraz liczne grono wolontariuszy. Corocznie gromadzi około 700 wykonawców, w tym ponad 200 osób z zagranicy, głównie ze Wschodu.
A odsłuchują go wierni parafii i mieszkańcy miasta oraz gmin w liczbie wielu tysięcy widzów (patrz program). Dzięki transmisji internetowej na stronie www.parafiaotwockkresy.pl może być oglądany na całym świecie.

Dlatego prośbę o jego wsparcie, nie należy traktować jako tylko chęci zdobywania środków na zorganizowanie dla Państwu jakiegoś koncertu, chociaż w nagrodę zostanie wysłana do państwa jakaś grupa, która da koncert. To raczej umożliwienie Państwu wyjątkowej szansy, aby za nikły w budżecie datek ,jaki przeznaczycie, abyście jako samorząd uczestniczyli w ogromnym społecznym przedsięwzięciu. Pismo z prośbą o wsparcie, to raczej chęć pokazania pięknej współpracy w dziele krzewienia kultury i dziedzictwa narodowego oraz budowanie integracji z Polakami żyjącymi dzisiaj na terenach zagarniętych niegdyś przez Związek Radziecki. Na taką zaś działalność Państwo w pojedynkę nie mają szansy, borykając się w problemach życia gospodarczego Gminy i Miasta. Bo Państwa w działalności w tej dziedzinie nigdy nie osiądzie tak wielkiego odsłuchu i echa, jak Sacrosong. Może on stać się nośnikiem dobrego imienia miasta i gminy, dobrej woli dla patriotyzmu i szlachetnych intencji dla integracji z Gośćmi z Ukrainy, Białorusi, Litwy i Łotwy.

Zadanie i cel

Zadanie i cel Festiwalu Pieśni Religijnej i Patriotycznej Diecezji Warszawsko-Praskiej, Sacrosongu DWP 2019.

Celem głównym Sacrosongu Warszawsko-Praskiego jest dziękczynienie Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu za Jego dary dla ludzi. Chodzi tu głównie o dar życia i jego bogatego dziedzictwa, które tworzy kultura narodowa, muzyka religijna i patriotyczna. Dlatego podczas Festiwalu wykonywane są utwory od najstarszych do najmłodszych, klasyczne, religijne, patriotyczne, ogólnie znane jak i zupełnie nowe.

Rola formacyjna Sacrosongu.

Zasadniczą rolę w formowaniu uczestników w ramach Sacrosongu odgrywa Jury. Dokonuje selekcji reprezentowanych utworów, ocenia, które z nich są utworami religijnymi, sakralnymi, liturgicznymi bądź patriotycznymi. Szczególnie zwraca uwagę na to, czy nowe i dotąd nie znane ogółowi utwory muzyczne nadają się do śpiewania podczas liturgii i czy są godnym nośnikiem dziedzictwa kultury. Dlatego na zakończenie Sacrosongu przewodniczący Jury dokonuje podsumowania i oceny treści reprezentowanego przez grupy śpiewacze programu i poziomu jego wykonania . W swoim wystąpieniu podkreśla pozytywne momenty oraz informuje o błędach wykonawczych. Poucza także o podjęciu właściwego kierunku pracy. Każdy z prowadzących grupę śpiewaczą: dyrygent, kierownik, opiekun, może także zasięgnąć rady i poprosić o indywidualne wskazówki dla siebie i jego grupy.

Formacja muzyczna grup amatorskich.

W Sacrosongu mogą wziąć udział zawodowcy i amatorzy. Ich poziom artystyczny jest często różny. Dzisiaj, dzięki radiu, telewizji, koncertom, płytom CD, płytom DVD, społeczeństwo ma możliwość słuchania muzyki na bardzo dobrym poziomie, chociaż samo nie potrafi dobrze śpiewać.
Stawia wykonawcom coraz większe wymagania. Uczestnicy systematyczni Sacrosongu pokazują, że podnoszenie znajomości warsztatu wykonawczego jak również umiejętności śpiewania, nie jest to łatwe, ale jest to możliwe. Świadczy o tym rozwój poziomu artystycznego u niektórych grup śpiewaczych, uczestniczących w Sacrosongu, które z roku na rok podnosiły swoje umiejętności. Wprowadzone ostatnio do programu warsztaty muzyczne, dla uczestniczących, głównie dla grup śpiewaczych ze Wschodu, stanowią dla nich bardzo korzystny sposób na poprawianie znajomości języka polskiego i poznawanie nowych utworów.

Edukacyjna rola Jury

Jury zwraca uwagę na to, czy grupa śpiewacza opanowała umiejętność emisji głosu:

prawidłowe wydobywanie i formowanie głosu
prawidłowy oddech
wyrównanie różnic pomiędzy poszczególnymi głosami
właściwa intonacja, co pozwala na przyjemne brzmienie całego zespołu
posługiwanie się rezonatorami i rejestrami głosowym;
uzyskanie ruchliwości głosów
wyrobienie wyraźnej i swobodnej dykcji
zwraca uwagę na ambitus melodii

W grupie zawsze znajdzie się kilka utalentowanych osób, które szybko uczą się i są w stanie pomóc swoim koleżankom i kolegom. Kontakt w Festiwalu z zespołami zawodowych i słuchanie muzyki „na żywo” daje możliwość oceny własnych osiągnięć i mobilizuje do pracy nad podnoszeniem artystycznego poziomu.

Wychowanie liturgiczne.

Kandydaci do śpiewu rekrutują się ze społeczeństwa, którego wychowanie liturgiczne i wiedza o liturgii pozostawia niekiedy wiele do życzenia. Nie umieją bowiem uczestniczyć we Mszy św., prawidłowo wypowiadać aklamacji oraz uczestniczyć w nabożeństwach. Z tego powodu potrzebna im jest katecheza liturgiczna. To zadanie podkreśla św. Jan Paweł II, kiedy mówi, że istotą tej katechezy (śpiewanej) powinna być troska opiekunów o świadome i czynne uczestnictwo dzieci w niedzielnej Mszy św. „ W Kościele w Polsce zawsze żywa była cześć dla Eucharystii…”. Zachęcał nas, aby zachować to dziedzictwo, bo to Polskę stanowi.

Grupa śpiewacza swoim śpiewem przeprowadza wśród wiernych wspaniałą katechezę. Edukuje siebie i innych. Przekazuje prawdę o historii świeckiej i religijnej, uczy teologii, piękna mowy ojczystej (np. chóry zagraniczne), pogłębia znajomość historii (repertuar utworów patriotycznych), staje pozytywnym duchowym uniesieniem, dostarcza wszystkim wiernym przeżyć artystycznych, patriotycznych i religijnych. Staje się „katechezą dziejów”.

Integracja wspólnoty i środowiska.

Członkowie scholi, zespołu młodzieżowego czy chóru to ludzie stanowiący wspólnotę o różnych cechach charakteru, o różnym temperamencie, różnych ambicjach i zainteresowaniach, warunkach materialnych, sytuacjach rodzinnych, wynikach w szkole, planach na przyszłość. Stanowią oni materiał bardzo skomplikowany bardzo trudny wychowawczy materiał, bowiem każdy z nich jest inny. Jednakże mogą sobie nawzajem pomagać. Niegdyś ks. prof. Karol Wojtyła, organizował dla wychowanków spływy kajakowe, obozy, wycieczki, wędrówki górskie i spotkania, uczestniczył w Ogólnopolskim Sacrosongu. Potem papież Jan Paweł II, pouczał, że każdy wierzący wnosi do wspólnoty „ swój własny wkład, swoje talenty, zależne od powołania i roli, jaką ma do spełnienia. Jedność i zarazem różnorodność to wielkie bogactwo Kościoła, które zapewnia mu ciągły i dynamiczny rozwój”.

Dlatego prowadzący zespoły śpiewacze powinni wykorzystać wszystkie możliwości, które nauczyłyby członków umiłowania do rodzimej kultury, wzajemnej tolerancji, poczucie odpowiedzialności za innych. Ideałem byłoby wychować ich na dobrych ludzi. Samą teorią nie da się tego osiągnąć ani też zbudować. Wobec tego potrzebne są dla grupy jeszcze inne zajęcia i przeżycia, aniżeli tylko próby i występy.

Wszyscy więc, którym na sercu leży troska właściwego wychowania dzieci i młodzieży mając odpowiednie możliwości i środki, powinni pomóc duszpasterzowi bądź opiekunowi. Im przecież „powierzone jest zadanie walki przede wszystkim o to, ażeby wyzwolić siły dobra, których źródło znajduje się w Chrystusie”( Por. JP II).

Współpraca z chórami

Już Sacrosong DWP 2016 stał się okazją do nawiązania łączności z chórami zagranicznymi, głównie z Białorusi, Ukrainy, Litwy. Łotwy i Niemiec. Tak wielka liczba uczestników zagranicznych przekroczyła możliwości techniczne, materialne, lokalowe parafii i finansowe jednej parafii i miasta otwocka. Dlatego w jego realizacji, rozszerzenia działalności i umożliwienia kultywowania tradycji polonijnej, zbawienny okazał się udział Samorządów, które już wcześniej objęły patronat nad Festiwalem i wsparły go materialnie. Przyjmując jedną z zagranicznych grup śpiewaczych na teren swojej Gminy bądź miasta i partycypując w kosztach jej pobytu ( nocleg i wyżywienie), bardzo mocno przyczyniają się do realizacji idei Festiwalu. Mieszkańcom stworzą okazję do spotkania się z polonijną kulturą, której podtrzymywanie i kultywowanie za granicą jest bardzo trudne i skomplikowane. Wiedzę na ten temat mają te Samorządy, które już zawarły tzw. związki bliźniacze, partnerskie z miastami lub gminami zagranicznymi. Ponad to, obecność grup polonijnych ze Wchodu na ubiegłorocznym Sacrosongu, uwrażliwiła na ich nie tylko materialne, ale przede wszystkim duchowe potrzeby. Zaproszenie ich na Festiwal staje się nieocenionym, moralnym wsparciem dla ich kulturalnej i patriotycznej działalności. Doceniając ich pracę nie tak lukratywnych warunkach, jakie mają grupy śpiewacze działające w Polsce, powinniśmy zrobić coś dla ich dobra. Każda zagraniczna grupa śpiewacza, nie tylko weźmie udział w konkursie, lecz także otrzyma możliwość śpiewania na terenie Diecezji Warszawsko-Praskiej i w Warszawie w kościołach, domach kultury, na festynach. Stanie się ambasadorem tradycji i kultury polonijnej jak i kraju, z którego pochodzi. W tym miejscu należy wyrazić słowa uznania nie tylko dla Samorządów lecz także dla tych Księży Proboszczów, którzy gościnnie otwierają podwoje kościołów dla zagranicznych gości.

Organizatorzy zabiegają o to, aby właśnie tych występów było jak najwięcej. Szukają miejsc do koncertów w kościołach, domach kultury, na festynach. Przyjmując na Sacrosong DWP grupę śpiewaczą, polonijną dajemy im:

Możliwość porównania poziomu artystycznego i innymi grupami
Poprzez werdykt Jury ocenę ich możliwości.
Nowe kontakty z uczestnikami Festiwalu.
Okazję do występu w różnych miejscach Diecezji.
Konkretną pomoc materialną poprzez zbierania datków w parafiach do tzw. „kapelusza”. Pokrywa to przynajmniej w części koszty przejazdu.
W przypadku grup dziecięcych i młodzieżowych, dostarcza bliskiego kontaktu i zawierania przyjaźni z polskimi rodzinami podejmującymi grupy we własnych domach, organizuje wycieczki krajoznawcze.
Możliwość ponoszenia poziomu znajomości języka polskiego

Udział Samorządów w organizacji Sacrosongu DWP 2018 i jego realizacji, staje się wspaniałą okazją do realizacji odpowiedzialności za kultywowanie dziedzictwa kultury i patriotyzmu środowiska każdej Parafii i Gminy. Bowiem obecność chóru polonijnego w Parafii i w Gminie, u mieszkańców powiększy świadomości dziedzictwa kultury (Jan Paweł II ). Poza tym wierni i mieszkańcy dowiedzą się o tym, że gdzieś żyją ludzie, którzy tęsknią za Polską, bo nadal czują się Polakami. I swoją tęsknotę wyrażają i koją poprzez spotkania w bardzo skromnych warunkach, w których poprzez ojczysty śpiew kształcą poprawność polszczyzny i podtrzymują dziedzictwo kultury wyniesionej na obczyźnie ze swoich rodzinnych domów. Chociaż muszą oni na co dzień żyć poza granicami Polski, ich Ojczyzny. Tym ludziom winniśmy szacunek i podziw, pamięć i niesienie im pomocy. Aby nie czuli się oni sami i nie przeżywali w swej świadomości tego, że są pozbawieni naszej pamięci i braterskiej pomocy. Niechaj przynajmniej przez te klika dni, uczestnicząc w Sacrosongu DWP 2017, ciałem i duszą mają okazję do wyrażenia tego, czego nie wolno im uczynić tam, gdzie żyją.

Z wyrazami szacunku

Dyr. Sacrosongu DWP

Ks. Jan Śmigasiewicz